อ่าน 348,147 ครั้ง

หน่วยของภาษา

1. ประโยค (文 : bun)

2. กลุ่มคำ หรือวลี (文節 : bunsetsu)

3. คำศัพท์ (単語 : tango)

4. บทความ (文章 : bunshou)

5. ย่อหน้า (段落 : danraku)

หน้าที่ของกลุ่มคำ

แบ่งตามโครงสร้างในประโยคได้เป็น 5 ประเภท คือ

1. ประธาน (主語 : shugo)

2. ภาคแสดง (述語 : jutsugo)

3. คำขยาย (修飾語 : shuushokugo)

4. คำเชื่อม (接続語 : setsuzokugo)

5. คำอิสระ (独立語 : dokuritsugo)

หรือแบ่งตามความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มคำด้วยกันเองได้เป็น 6 ประเภท คือ

1. กลุ่มคำทำหน้าที่เป็น ประธาน กับ ภาคแสดง

2. กลุ่มคำที่ทำหน้าที่เป็น ส่วนขยาย กับ ส่วนที่ถูกขยาย

3. กลุ่มคำที่ทำหน้าที่เชื่อมกลุ่มคำด้วยกันเอง เช่น

4. กลุ่มคำที่ทำหน้าที่เป็นกลุ่มคำอิสระ

5. กลุ่มคำที่ทำหน้าที่สนับสนุน

6. ทำหน้าที่เป็นกลุ่มคำอิสระในประโยค เช่น

ซึ่งกลุ่มคำทั้ง 6 ประเภทข้างต้น อาจรวมอยู่ในประโยคเดียวกันก็ได้ เช่น

はい、私は 会話をしたり 勉強をしたいので 学校に 楽しく 通って います。

Hai, watashi wa kaiwa o shitari benkyou o shitai node gakkou ni tanoshiku kayotte imasu

ใช่ ฉัน กำลัง ไป โรงเรียน อย่างสนุกสนาน เพราะอยากเรียนหนังสือ และอยากพูดคุย

ประเภทของประโยค

แบ่งตามความหมายได้เป็น 4 ประเภท คือ

หรือแบ่งตามโครงสร้างได้เป็น 3 ประเภทคือ

1. ประโยคความเดียว (単文 : tanbun)

2. ประโยคผสม (重文 : juubun)

3. ประโยคซ้อน (複文 : fukubun)

ประเภทของคำ

สามารถแบ่งได้ 2 วิธี คือ

1. แบ่งตามโครงสร้างของกลุ่มคำ

1. คำอิสระ (自立語 : jiritsugo)
   คือ คำที่มีความหมายในตัวเอง สามารถสร้างเป็นกลุ่มคำได้
2. คำพ่วง (付属語 : fuzokugo)
   คือ คำมีไม่มีความหมายในตัวเอง ต้องใช้พ่วงต่อท้ายคำอิสระ จึงจะเกิดเป็นกลุ่มคำ เช่น は、が、に เป็นต้น

2. แบ่งตามโครงสร้างของประโยค

1. คำหลัก (体言 : taigen)
   คือคำอิสระที่ผันรูปไม่ได้ สามารถนำไปเป็นประธานของประโยคได้ ประกอบด้วยคำนาม คำสรรพนาม และตัวเลข โดยมีรากศัพท์มาจากคำว่า 本体の語 (คำที่เป็นตัวหลัก)
2. คำแสดง (用言 : yougen)
   คือคำอิสระที่สามารถผันรูปได้ สามารถนำไปเป็นภาคแสดงของประโยคได้ ประกอบด้วยคำกริยา และคำคุณศัพท์ทั้งกลุ่มที่ 1 (～い) และกลุ่มที่ 2 (～な) โดยมีรากศัพท์มาจากคำว่า 作用の語 (คำที่แสดงอาการ)

การผันรูป (活用 : katsuyou)

คำศัพท์บางประเภทสามารถเปลี่ยนรูปแบบได้ แต่บางชนิดเปลี่ยนรูปแบบไม่ได้ เช่น

คำว่า "ไป" สามารถผันจากฟอร์มปกติ 行-く (i-ku) เป็นฟอร์มสุภาพ　行-きます (i-kimasu) หรือฟอร์มปฏิเสธ 行-かない (i-kanai) ได้

แต่คำว่า "私 : ฉัน" ไม่สามารถผันเป็นฟอร์มอื่นได้ เป็นต้น

ชนิดของคำ (品詞 : hinshi)

ไวยากรณ์ญี่ปุ่นกำหนดชนิดของคำ ตามประเภทของคำและการผันรูป ไว้ 10 ประเภทคือ

1. คำนาม (名詞 : meishi)

2. คำกริยา (動詞 : doushi)

3. คำคุณศัพท์ (形容詞 : keiyoushi)

4. คำกริยาคุณศัพท์ (形容動詞 : keiyoudoushi)

5. คำขยายคำหลัก (連体詞 : rentaishi)

6. คำวิเศษณ์ (副詞 : fukushi)

7. คำเชื่อม (接続詞 : setsuzokushi)

8. คำอุทาน (感動詞 : kandoushi)

9. คำกริยานุเคราะห์ (助動詞 : jodoushi)

10. คำช่วย (助詞 : joshi)

1. คำช่วยสถานะ (格助詞 : kaku joshi)
   ทำหน้าที่ขยายคำหลัก (taigen) ว่ามีสถานะเกี่ยวข้องกับคำอื่นในประโยคอย่างไร ประกอบด้วย が、の、を、に、へ、と、より、から และ で ยกตัวอย่างเช่น

   田中さん が 日本人です : Tanaka san ga nihonjin desu : คุณทานากะเป็นคนญี่ปุ่น
   → が ช่วยชี้ว่า 田中さん เป็นภาคประธานของประโยค

   田中さんが 水 を 飲みます : Tanaka san ga mizu o nomimasu : คุณทานากะดื่มน้ำ
   → を ช่วยชี้ว่า お水 เป็นสิ่งที่ถูกกระทำ (เป็นกรรมของภาคแสดง)

2. คำช่วยเชื่อม (接続助詞 : setsuzoku joshi)
   ทำหน้าที่ขยายคำแสดง (yougen) และคำกริยานุเคราะห์ (jodoushi) เพื่อขยายความสัมพันธ์ของวลีที่อยู่ข้างหน้ามีความเกี่ยวข้องกับวลีที่ตามมาด้านหลังอย่างไร
   หรือกล่าวคือเป็นคำช่วยเพื่อชี้ความสัมพันธ์ของวลีข้างหน้าและข้างหลัง เช่น ば、と、ても、でも、が、のに、ので เป็นต้น ตัวอย่างเช่น

   行けば 会える : ikeba aeru : ถ้าไปก็เจอ

   行っても会えない : itte mo aenai : ถึงไปก็ไม่เจอ

3. คำช่วยวิเศษณ์ (副助詞 : fukujoshi)
   คือทำหน้าที่ขยายความหรือจำกัดขอบเขตของคำกริยาหรือคุณศัพท์ที่อยู่ด้านหลัง ได้แก่ ばかり、だけ、ほど、くらい、など เป็นต้น ยกตัวอย่างเช่น

   これだけ下さい : kore dake kudasai : ขอแค่นี้

   彼ほどできる人はいません : kare hodo dekiru hito wa imasen : ไม่มีใครเก่งเท่าเขา

4. คำช่วยภาคแสดง (係助詞 : kakarijoshi)
   ทำหน้าที่ชี้คำที่เกี่ยวข้องกับภาคแสดง เพื่อบรรยายผลกระทบกับคำนั้นอย่างไร เช่น การเน้นย้ำ การกระทำซ้ำ เป็นต้น ได้แก่ は、も、こそ、しか、でも และ さえ ยกตัวอย่างเช่น

   私も行きます : Watashi mo ikimasu : ฉันก็จะไป

   日本は行きません : Nihon wa ikimasen : จะไม่ไปญี่ปุ่น (เน้นญี่ปุ่น)

   あなたしか行きません : Anata shika ikimasen : คุณเท่านั้นที่ไม่ไป

5. คำช่วยจบ (終助詞 : shuujoshi)
   ใช้จบท้ายประโยคเพื่อแสดงความต้องการหรือความรู้สึก เช่น な、か、の、よ、とも、わ、ぞ เป็นต้น ยกตัวอย่างเช่น

   行くな : iku na : อย่าไป (สั่งห้าม)

   行きましょうよ : ikimashou yo : ไปกันเถอะ (ชักชวน)

   行くぞ : iku zo : จะไปละ (ยืนยัน)

6. คำช่วยอุทาน (間投助詞 : kantou joshi)
   เป็นคำช่วยระหว่างประโยคหรือท้ายวลี เพื่อแสดงอารมณ์ หรือเน้นย้ำ หรือเล่นเสียง เช่น な、なあ、ね、ねえ、さ เป็นต้น ยกตัวอย่างเช่น

   高いねえ : takai nee : แพงจัง แพงเนอะ

7. คำช่วยคู่ขนาน (並立助詞 : heiritsu joshi)
   เป็นคำช่วยเพื่อเชื่อมคำตั้งแต่ 2 คำขึ้นไปในลักษณะเท่าเทียมกัน ซึ่งส่วนใหญ่จะถูกนำมาจากคำช่วยสถานะ (kakujoshi) คำช่วยภาคแสดง (kakari joshi) คำช่วยวิเศษณ์ (fuku joshi) และคำเชื่อม (setsuzokushi) เช่น と、に、か、や、やら、の、だの เป็นต้น
   
   
8. คำช่วยแปลงคำหลัก (準体助詞 : juntai joshi)
   ทำหน้าที่แปลงคำศัพท์หรือวลีให้มีสถานะเป็นคำหลัก (taigen) โดยส่วนใหญ่จะเป็นคำช่วยชนิดเดียวกันกับคำช่วยสถานะ (kakujoshi) ยกตัวอย่างเช่น

   私のがありません : watashi no ga arimasen : ของฉันไม่มี

   日本に着いてからが心配です : Nihon ni tsuite kara ga shinpai desu : หลังจากไปถึงญี่ปุ่นแล้วจึงน่าเป็นห่วง

การแปลงชนิดคำศัพท์

คำศัพท์บางประเภทสามารถเปลี่ยนจากชนิดหนึ่งไปเป็นอีกชนิดหนึ่งได้ เช่น คำกริยาแปลงรูปเป็นคำนาม หรือคำคุณศัพท์แปลงรูปเป็นคำนาม เช่น

[คำกริยา] 動く : ugoku : เคลื่อนที่ →
[คำนาม] 動き : ugoki : การเคลื่อนที่

[คำคุณศัพท์] 高い : takai : สูง →
[คำนาม] 高さ : takasa : ความสูง

[คำคุณศัพท์] 清潔な : seiketsu na : สะอาด →
[คำนาม] 清潔さ : seiketsusa : ความสะอาด

คำผสม (複合語 : fukugougo)

เกิดจากการนำคำศัพท์ตั้งแต่ 2 คำขึ้นไปมารวมกันเพื่อสร้างเป็นคำใหม่ เช่น

町 (machi : หมู่บ้าน) + はずれ (hazure : ห่างจากใจกลาง) → 町はずれ (machihazure : ท้ายบ้าน)

立てる (tateru : ตั้ง) + かける (kakeru : แขวน,พิง) → 立てかける (tatekakeru : ตั้งพิง)

คำที่สร้างจากคำอื่น (派生語 haseigo)

คือคำที่เกิดจากการเติมคำหรือเติมเสียงที่ด้านหน้าหรือต่อท้ายคำศัพท์เดิม เพื่อสร้างคำศัพท์ใหม่ เช่น

弱い (yowai : อ่อนแอ) → か弱い (kayowai : แบบบาง บอบบาง)

怒る (okoru : โกรธ โมโห) → 怒りっぽい (okorippoi : ขี้โมโห)

楽しい (tanoshii : สนุกสนาน) → 楽しみ (tanoshimi : ตื่นเต้นคาดหวังกับสิ่งที่จะมาถึง)

คำเลียนเสียง (擬声語 : giseigo หรือ 擬音語 : giongo)

เป็นคำแสดงเสียงร้องของสัตว์ หรือเสียงของสิ่งของต่างๆ เช่น

ワンワン (wanwan) → เสียงร้องของสุนัข
ガタンゴトン (gatan goton) → เสียงรถไฟวิ่ง
ザーザー (zaazaa) → เสียงน้ำไหลแรง

คำเลียนอาการ (擬態語 : gitaigo)

เป็นคำที่ถ่ายทอดสภาพหรืออาการให้ออกมาเป็นคำพูด เช่น

ぺらぺら (pera pera) → อาการพูดอย่างคล่องแคล่ว พูดจ้อ
ばらばら (bara bara) → สภาพกระจัดกระจาย

pageviews 2,712,288